قدمت بولینگ به عنوان یک بازی در 5200سال پیش از میلاد مسیح برمیگردد.در ان زمان ها با تکه های کوچک از سنگ مرمر این بازی جذاب را شروع کردند که ۹ سنگ را به صورت گنبد و به جای پین میچیدند و بصورت چرخشی پرتاب میکردند. بر اساس تحقیقات توپ ها و پین های بولینگ در ارامگاه پادشاه مصر وجود داشه و قرن چهارم این بازی تبدیل به یک مراسم مذهبی در المان شد که اگر فردی موفق به انداحتن پین ها نمیشد باید استغفا میکرد. این بازي در دانمارک با پرتاب توپ گرد سنگی از مسافت ۶۰ پائی( حدود ۲۰ متر) به طرف هدفهای سنگی به جای پین انجام می گرفت. این همان ۶۰ پائی است که امروزه به عنوان اصل اول در بولینگ با ۱۰ پین نیز به کار می رود. تعریف کلی بازی بولینگ بولینگ ورزشی همراه با تفریح و رقابت را برای شما فراهم میکند که امروزه اکثر مردم به ان علاقه پیدا کردند. برای بازی علاوه بر اطلاع از قوانین ان به یک توپ ،پین و یک کفش مناسب برای باشگاه مختص به بولینگ احتیاج دارید. توپ بولینگ هر کسی برای انتخاب توپ باید به دو نکته توجه کند، وزن توپ و اندازه جای انگشتان. باید توپی را انتخاب کنید که از پس پرتاب کردنش بر بیایید. وزن این توپ ها از 2کیلو700گرم شروع شده که این وزن به تنهایی سنگین محسوب میشود و دستانی قدرتی نیاز دارد. جنس این توپ ها از پلی اتیلن میباشد و داخل انها یک فرم استوانه ای دارد که به چرخیدن و جهت دادن ان کمک میکند. کفش بولینگ : بولینگ کفش مخصوص خودش را دارد. یکی از دلایل ان سر خوردن کفش ها بر روی لاین میباشد و دلیل دیگراینکه کفش های معمولی کف سالن را کثیف می کنند و کیفیت سالن را پایین می اورد. بسته به اینکه چپ دست یا راست دست هستید کف یکی از کفش هایتان یک کفی دارد تا روی لاین سر بخورید و پرتاب خوبی داشته باشید. کفش های معمولی که در سالن های بولینگ هم بهتان می دهند ۱۵هزار تومان قیمت دارند. وقتی هم که برای بازی می روید ۵۰۰ تومان هزینه اجاره کفش برای یک ساعت است. کفش های حرفه ای: ۸۰ تا ۳۰۰ هزار تومان قیمت دارند. یک حسن شان هم این است که می شود کفی مخصوص آن را وقتی کهنه می شود عوض کرد و یک کفی چسبی جدید چسباند. کیسه توپ بولینگ کیسه توپ هم از آن تجهيزات ورزشکاران حرفه ای محسوب می شود و هنگامی که با یک توپتان میخواهید به سالن بروید ديگر لازم نیست تا ساک بزرگی را با خودتان حمل کنید. تیبل تیبل یک ست کامل است، شامل دستگاهی که پین های بولینگ را می چیند، توپ ها را برمی گرداند و دستگاه دست خشک کن. وقتی که توپ بولینگ را پرتاب می کنید این دستگاه توپ های ریخته شده را جمع می کند و بعد از آن هم ۱۰ پین جدید برایتان می چیند. توپ بولینگ را هم از زیر لاین به دستگاهی که کنارتان است برمی گرداند. در انتهای تیبل هم یک دستگاه با باد سرد تعبیه شده است تا وقتی هنگام بازی بولینگ دست تان عرق کرد با باد آن را خشک کنید. پین بولینگ : پین همان ۱۰ هدف چوبی است که در انتهای لاین می بینیم. جنس این پین ها ابتدا تمام چوب بود ولی بعدها به خاطر جلوگیری از شکستگی آن ها روی شان لایه ای از فایبرگلاس تعبیه کردند. طول شان ۲۵ سانتی متر است و ۱ کیلو و ۳۸۰ گرم وزن دارند. پین ها به صورت مثلثی و با فاصله ۲۰ سانتی متر از هم چیده می شوند. و همه امتیازات بسته به تعدادی پینی دارد که شما در هر بار می توانید بریزید. مانیتور سالن بولینگ این مانیتورها در سالن بولینگ می بینید، همان صفحه امتیاز است. و برای هر بار ضربه زدن با توپ بولینگ تعداد پین های ریخته شده، امتیازتان و سرعت توپی که پرتاب کردید را برایتان نشان می دهد. برای هر چهار نفری که در یک ردیف بازی می کنند، دو دوربین بالای لاین نصب شده است که این ها را محاسبه می کند. اصطلاحات بازی بولینگ اسپر:پینهای آزاد و تکی که با پرتاب توپ بعدی می ریزد را در بولینگ اسپر می نامند. میس در بولینگ: عدم موفقیت در زدن پینها در بازی بولینگ میس نامیده می شود. استرایک: زدن کل پینها با پرتاب اولین توپ در بولینگ استرایک نام دارد. تپ: تپ در بولینگ اصطلاحا جا ماندن یکی از پینهای سمت چپ که معمولا پین شماره ۷ یا ۱۰ است، می باشد. چاپ: در ورزش بولینگ اگر با توپ دوم از یک فریم پینی را از بین چند پین باقیمانده بزنیم و باز هم پینی بماند یا اگر فقط یک پین باقی مانده بود و پس از توپ دوم هنوز همان یک پین بماند اصطلاحا چاپ نامیده می شود. واش در بولینگ: در بولینگ اوت شکست در گرفتن پین با توپ دوم و جاگذاری پین شماره ۱، واش نامیده می شود. اسپلیت در بولینگ: دو دسته پین باقیمانده که با توپ بعدی نمی ریزد. حتما باید پین ۱ افتاده باشد تا اسپلیت محسوب شود. نحوه اجرای صحیح بازی بولینگ مسیر حرکت توپ در بولینگ، ۱۰۵ سانتیمتر عرض و ۱۸ متر طول دارد و دو طرف آن کانال هایی قرار دارد که برای جمع آوری توپ های منحرف شده طراحی شده اند. عرض کلی این مسیر بهمراه کانال های اطراف آن، ۱۵۳ سانتیمتر است. این مسیر باریک سبب می شود که افراد نتوانند در جهتی که برای انداختن تمام پین ها ضروری است، بطور مداوم توپ خود را پرداخت کنند. اکثر بازیکنان باتجربه، با پرتاب توپی که حرکت چرخشی جنبی دارد، به این مشکل چیره می شوند.در آغاز مسیر پرتاب یک خط خطا قرار دارد :در‌صورتی‌که هر بخش از بدن پرتاب کننده، بعد از پرتاب توپ این خط یا جلوتر از آنرا لمس کند، آن پرتاب خطا است و هر پینی که بر اثر اصابت آن توپ بیفتد، امتیازش صفر است. در صورتیکه پرتاب کننده در نخستین پرتاب یک فریم خود دچار خطا شده باشد، اجازه یک پرتاب در یک مسیر جدید به او داده خواهد شد و درصورتی که در این پرتاب هر ۱۰ پین به زمین بیفتند، بعنوان یک ضربه اسپیر درنظرگرفته می شود. در پشت خط خطا، یک مسیر حدوداً پنج متری برای سرعت گرفتن و در دست گرفتن کنترل دقیق توپ پیش از پرتاب آن وجود دارد. ۱۸ متر بعد از خط خطا، جایی که مسیر پرتاب توپ به پایان میرسد ، یک قسمت محکم و مقاوم دربرابر ضربه با عمق ۹۱ سانتیمتر و عرض ۱۰۵ سانتیمتر وجود دارد که« محل پین ها» نام دارد که ردیف پین ها روی آن گذاشته می شود. طریقه امتیازدهی امتیاز دهی این ورزش اتوماتیک بوده و به کمک دوربین و توسط نرم‌افزار انجام می شود. حدود ۳ ثانیه بعد از عبور توپ از جلوی حسگر توپ، عکسی به وسیله دوربین گرفته می شود. به کمک تکنیک های پردازش تصویر تعداد پین های ریخته شده شمارش می شود، بعد از آن به وسیله نرم‌افزار ، عملیات محاسبه امتیاز صورت می گیرد. هر پین افتاده یک امتیاز دارد. درصورتی که در یک ضرب تمام پین ها ریخته شود امتیاز ۲ ضرب بعدی، ۲ برابر محاسبه می شود که وضعیت استرایک است به عنوان مثال در صورتیکه یک بازیکن ضربه استریک داشته باشد و بعد از آن امتیاز ۷ و بعد ۲ امتیاز کسب کند، ارزش امتیاز استریک وی ۱۰+ ۷+ ۲ یا ۱۹ است. ولی به جهت دیگر در صورتیکه در ۲ ضرب پین ها ریخته شود، امتیاز ضرب بعدی ۲ برابر محاسبه می شود که به این حالت اسپیر گفته میشود.