ورزش بندبازی یا همان بندلغزی

بند بازی یکی از پرهیجان ترین بازی ها و نمایش هایی است که از دیرباز مورد توجه اشخاص زيادی بوده است. بند بازی به این معنی است که بر روی یک طناب یا ریسمان با دشواری هایی که وجود دارد بتوانیم راه برویم. در موقع بند بازی هیچوقت نباید بر جایی غیر از طناب تکیه داشته باشیم. اندکی دشوار به نظر میرسد . بطور کامل هنوز مشخص نشده است که این بازي در چه زمانی و در کدامیک سرزمین رایج بوده است
ورزش عجیب بند لغزی،انجام حرکات تعادلی بر روی تکه ای از تسمه است که بین دو نقطه کشیده شده باشد اما زیاد سفت بسته نشده باشد.
در بند لغزی تسمه کشیده شده بین دو نقطه نسبتاً شل و پر از حرکت و تنش می باشد و بند لغز بدون استفاده از چوب و به کمک حرکات دست و بدن تعادل خود را حفظ می کند.
این ورزش بسیار سخت و عجیب باید کاملا با آرامش انجام شود؛زیرا اشتباه اول اشتباه آخر است.
تاریخچه بندلغزی:
فیتز جرالد سابقه بندبازی در خاور دور را به قرن هشتم / چهاردهم (آغاز فرمانروایی سلسله مینگ در چین ) می رساند.
بندبازان چینی با همراهی نوازندگان ، که در نمایشهای چینی نقش مهمّی دارند، روی بند، رقصهای سریع و سختی انجام می دادند.
کمترین اشتباه نوازندگان می توانست پیامدهای ناگواری به بار آورد؛
زیرا هنرپیشگان که در فواصل کوتاه نیزه های بلندی را می چرخاندند و معلّق می زدنددچار سرگیجه و سردرگمی می شدند .
معمولترین شکل بازی آن بود که بندبازان دو سرِ طناب را به سرِ دو چوب واقع در وسط میدان بازی می بستند و بر روی طناب راه می رفتند.
گاه نیز یک سر طناب را به نقطه ای مرتفعتر مانند برج ، مناره یا بامهای بلند می بستند. سپس بندباز با چابکی هر چه تمامتر از طناب بالا می رفت و برمی گشت .
بندباز برای حفظ تعادل بر روی بند، اغلب چوبی ( چوب موازنه ) را افقی در دست می گرفت ؛ گاهی نیز شخصی به نام «یالانچی » ( مقلد – دروغگو ) در زیر بند اداهای مضحک در می آورد.
تاریخچه بندبازی
هنوز درباره‌ی این که بندبازی در چه زمانی و در کدام سرزمین برای اولین بار بوجود آمد؛ اطلاعاتی در دست نیست ولی ظاهراً در رواج آن از دیرباز، بعنوان پرطرفدارترین نمایش در نقاط مختلف جهان بحثی نیست. در سال ۴۷۴ میلادی وقتی که امپراتوری روم، سقوط کرد؛ کلیسا دیگر، اجازه ی تسلط بر نهادهای حکومتی و نمایش های رومی را نداشت. به همین خاطر تماشاخانه ها ویران شدند. با این حال یکی از نمایش هایی که موجب سرگرمی مردم در خیابان ها و میادین میشد؛ برخلاف خواست کلیسا و به دلیل استقبال عمومی، بندلغزی بود.

نکاتی برای بندلغزی:
در میان سرزمینهای اسلامی ، در آسیای صغیر، همزمان با خلافت عثمانی ، بندبازی رواج بسیار یافت .
در آنجا به بندبازان «جانباز» یا «پهلوان » و یا «رسن باز» می گفتند و سلاطین آل عثمان توجه شایانی به این نمایش نشان می دادند
و اغلب اجتماعات و جشنهای آنان ، بویژه جشنهای ختنه سوران شاهزادگان ، با بندبازی همراه بود.
بندبازان کارهای شگفت آوری انجام می دادند؛ مثلاً روی طناب ، در حال تیراندازی و گاه با چشمان بسته می دویدند و گاهی نیز با موهای سرشان از طناب بالایی آویزان می شدند.
بدون اینکه پایشان به بند زیرین برسد، بسرعت سُر می خوردند . قدیمترین اشاره به اجرای این نمایش در قلمرو عثمانیان به 861 می رسد.
در قرن دوازدهم ، این بازی چندان اهمیّت یافت که برای بندبازان سرپرست یا «سرچشمه » تعیین شد .
«رسن بازان » در برخی مناطق ، با شرکت در مسابقات ادواری ، می توانستند به مرتبه «جهابذه » یا «جهبذ»ها ارتقا یابند.
سبکهای بندلغزی:
هایلاین
پیشرفته ترین، فنی ترین و چالش بر انگیزترین شکل بندلغزی حفظ تعادل در ارتفاع بیش از ۱۰ متر است. بندلغزی بین صخره ها و دره ها هایلاین نام دارد.
بندلغزی شهری یا اُربِن لاین
بندلغزی در شهر و بستن آن بین دو ساختمان بلند، دو برج، پل و هر چیزی که ماهیت شهری داشته باشد را اُربِن لاین می گویند.
لانگلاین
به تسمه ای که بین دو نقطه در سطح زمین و با طول بیش از ۴۰–۵۰ متر بسته شده باشد لانگ لاین گفته می شود.
در لانگ لاین به علت طول زیاد تسمه، تنش و حرکات نوسانی بیشتر می باشد.
تریک لاین
تریک لاین بخشی از ورزش بندلغزی است که روی تسمه به پهنای ۵ سانتی متر انجام می شود.
در تریک لاین تسمه به شدت کشیده می شود تا بتواند ورزشکار را به هوا پرتاب کند.
نخستین بندبازی که توانست نام خود را در گینس ثبت کند؟
اولین کسی که توانست بر روی آبشار نیاگارا با یک طناب به طول۵۴۷ متر و ضخامت ۵ سانتیمتر ، بند بازی کند؛ نیک والندا نام داشت که بعد از این بازی بعنوان یک بند باز حرفه ای در گینس ثبت شد. نیک که شغل اصلی اش این بود که در سیرک های مختلف، نمایش اجرا کند؛ از همین طریق به ورزش بند بازی علاقمند شد و به صورت جدی آنرا ادامه داد.
البته محققان گینس با انجام تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که نخستین کسی که بر روی نیاگارا بند بازی کرد؛ نیک نبود بلکه چارلز بلاندی، اولین مرد جوان فرانسوی بود که این کار را انجام داد. متأسفانه درحال حاضر، او فوت کرده و هیچگاه نسبت به این مسأله که نامش بعنوان یک بند باز حرفه ای در گینس ثبت شد؛ مطلع بود.