رادیو به سامانه یا دستگاهی گفته می‌شود که صدا، پیام، یا در حالت کلی، یک سیگنال را به وسیله امواج رادیویی منتقل می‌کند. ارتباط رادیویی، ارسال سیگنال‌ها با استفاده از مدولاسیون امواج الکترومغناطیسی و در فرکانس‌های رادیویی است. امواج الکترومغناطیسی می‌توانند از هوا و خلأ بگذرند. اطلاعات (صدا، تصویر، پیام) با استفاده از روش‌های معین و با تغییر بعضی از مشخصه‌های امواج منتشر شده مانند دامنه، فرکانس، فاز یا پهنای پالس منتقل می‌شوند. امواج الکترومغناطیسی یا به‌طور مستقیم یا از راه بازتاب یا پراش از محیط (هوا، خلأ) عبور می‌کنند. شدت امواج الکترومغناطیسی، با افزایش فاصله از منبع انتشار کم می‌شود و در بعضی موارد هم انرژی آن‌ها توسط محیط انتشار جذب می‌شود (مانند جذب امواج مایکروویو توسط قطرات باران). پارازیت (تداخل) عموماً موج منتشر شده را دچار تغییر می‌کند؛ این تداخل الکترومغناطیسی از سوی منابع طبیعی (مانند رعد و برق) یا منابع مصنوعی (مثل دیگر فرستنده‌ها و انتشار دهنده‌های ناگهانی) ناشی می‌شود. همچنین در گیرنده، نویز تولید می‌شود (نویز را نباید با پارازیت یکی دانست). اگر توان نویز یا تداخل به اندازه کافی زیاد باشد، سیگنال مورد نظر دیگر قابل تشخیص و آشکارسازی نیست. این موضوع اساساً باعث محدود شدن گسترهٔ ارتباطات رادیویی می‌شود.
موسیقی و به صورت کلی محتوای شنیداری، از مواردی است که از دیرباز بشر را به خود جلب نموده است. داستان‌های شنیدنی از قصه‌گویانی همچون «شهرزاد قصه‌گو» و نقالان دربار پادشاهی، از نمونه‌های قدیمی این موضوع است. علاقه ذاتی بشر به صدا که در قالب‌های گوناگون، اعم از قصه‌خوانی‌های دسته‌جمعی، انواع سروده‌ها و تصنیف‌های خوش‌آواز و ... نمایان شده، دانشمندان و محققین را به سمت‌وسوی چگونگی انتقال صدا رهنمون ساخت؛ این‌گونه بود که فناوری ارتباطات رادیویی، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های فناورانه قرن بیستم، به نسل بشر معرفی گردید.
در جامعه مدرن امروز، رادیو یک فناوری رایج و تا حدی پیش پا افتاده در اغلب خانه‌ها، محل کار و حتی اتومبیل‌ها است.