درباره بلند گو بیشتر بدانیم

بلندگو
اولین بلندگو در سال 1924میلادی توسط دانشمند بزرگی به نام رایس کلوک در ایالات متحده آمریکا طراحی و تولید شد .

این اختراع تحول عظیمی بر یافته های الکساندر گراهام بل مخترع تلفن که خود اولین طراحی نوعی ابتدائی از آمپلی فایر بود بوجود آورد . گراهام بل در سوم مارس 1847میلادی درادینبورگ اسکاتلند متولد شد و طراحی آمپلی فایری که او ایجاد کرد با عنوان تلفن هنوز از مهمترین ابزارهای ارتباطی بشر بوده و بسیار کارامد است . در ادامه به طراحی ساختمان یک بلندگو می پردازیم ...
بلندگو ها که Speaker نام دارند نوعی وسیله ی طراحی شده برای تبدیل انرژی الکتریکی به انرژی مکانیکی و سپس تبدیل انرژی مکانیکی به انرژی صوتی و امواج آکوستیکی است.
این مبدل فیزیکی و مکانیکی تبدیل کننده را از نظر علم فیزیکTransducerمی نامند .ترانسداسور ها مبدل مکانیکی انرژی الکتریکی به امواج آکوستیکی است.

در دهه 1930 ، تولید کنندگان بلندگو قادر به افزایش پاسخ فرکانس و سطح فشار صدا بودند. در سال 1937 ، اولین سیستم بلندگو با استاندارد صنعت فیلم توسط Metro-Goldwyn-Mayer معرفی شد. یک سیستم آدرس دهی عمومی دو طرفه بسیار بزرگ بر روی یک برج در مراتع فلاشینگ در نمایشگاه جهانی 1939 نیویورک سوار شد.
Altec Lansing معرفی کرد604 بلندگو در سال 1943 و سیستم بلندگو "صدای تئاتر" او از سال 1945 فروخته شد. این انسجام و وضوح بهتری را در سطوح بالای خروجی مورد نیاز برای استفاده در سینماهای فیلم ارائه می داد. آکادمی هنر تصاویر و هنر بلافاصله شروع به آزمایش صوتی خود کرد. ویژگی ها و آنها آن را تبدیل به استاندارد صنعت خانه فیلم در سال 1955 کردند.
در سال 1954 ، ادگار ویلچور اصل سیستم تعلیق صوتی طراحی بلندگو را در کمبریج ، ماساچوست ایجاد کرد. این طرح پاسخ باس بهتری ارائه داد و در هنگام انتقال به ضبط و تولید مثل استریو از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. او و شریک زندگی وی هنری کلوس ، شرکت تحقیقاتی آکوستیک را برای تولید و بازار سیستم های بلندگو با استفاده از این اصل تشکیل دادند.

صنعت صدا، قبل از پایان جنگ جهانی دوم دوباره زنده شد. مردم به مرور از گرامافون‌های صوتی قدیمی به بلندگوهای الکتریکی رو آوردند. در سال‌های بعد، فناوری ساخت بلندگوها رشد چشمگیری یافت.
سال ۱۹۴۷، مهندس جوانی به نام Arthur Janszen در یک پروژهٔ تحقیقاتی برای نیروی دریایی آمریکا شرکت کرد. این پروژه روی تجهیزات بهتر و دقیق‌تر برای آرایهٔ میکروفون‌ها متمرکز بود. جانسن معتقد بود که بلندگوهای آن زمان فاز و دامنهٔ بیش از حد غیرخطی دارند و مناسب اهداف این پروژه نیستند؛ بنابراین خود دست به کار شد و یک بلندگوی الکترواستاتیک جدید ساخت. بلندگوی جانسن، یک دیافراگم نازک و پلاستیکی داشت که نقش یک پوشش رسانا را بازی می‌کرد. این موضوع فاز و دامنهٔ خطی را بهبود می‌بخشید. و اینجا سرآغاز تولد اسپیکرهای الکترواستاتیک بود.
جانسن، سال ۱۹۵۲ موفق به ساخت توییتر الکترواستاتیک شد که آمادهٔ استفادهٔ تجاری بود. این توییتر در میان علاقه‌مندان صدا شهرت یافت و اغلب برای پوشش دادن طیف فرکانسی وسیع‌تر، کنار ووفرهای بزرگ استفاده می‌شد. طوی نکشید که توییتر جانسن جای خود را به یک طراحی جدید الکترواستاتیکی داد.
Peter Walker، طراح برجستهٔ سیستم‌های صوتی، در سال ۱۹۵۵ سه مقالهٔ جدا در رابطه با طراحی جدید بلندگوهای الکترواستاتیک در مجلهٔ انگلیسی Wireless World منتشر کرد. وی اظهار داشت، بلندگوهای الکترواستاتیک ظرفیت خوبی در تولید پهنای باند وسیع‌تر با پاسخ فرکانسی فلت دارند؛ چرا که دیافراگم پهن و سبک این بلندگوها توسط نیروی الکترواستاتیکی به صورت یکنواخت روی سطح آن کنترل می‌شود.
در طی نیم‌قرن بعدی، پیشرفت‌های بیشتر در طراحی بلندگوهای الکترواستاتیک منجر به شکل‌گیری بازاری رقابتی شد که نتیجهٔ آن بهبود هرچه‌بیشتر بلندگوها و تجربهٔ شنیداری بهتر بود
انواع اسپیکر:
•    بلندگوهای خانگی 
•    بلندگوهای فضای باز
•    بلندگوهای ماشین 
•    اسپیکرهای دریایی
•    سیستم های صوتی خانگی