اسپلیت یکی از انواع کولر گازی است که از طریق تبدیل کردن گاز به مایع و سپس مایع به گاز، عملیات خنک سازی محیط را انجام می دهد. برخی از مدل های این دستگاه علاوه بر هوای خنگ، باد گرم نیز تولید کرده و به این ترتیب می توان آنها را دو کاره عنوان گذاشت. سیستم کاری اسپلیت نسبت به کولر گازی و سایر سیستم های تهویه راحت تر بوده و به همین دلیل نیز استفاده از آنها رواج قابل توجهی پیدا کرده است.
اولین ایده سیستم های خنک کننده در مصر باستان شکل گرفت؛ به این صورت که مصری ها با استفاده از دانه های نی که آنها را خیس کرده و در پشت پنجره های آویزان می کردند، محل زندگی خود را خنک می کردند. با وجود این، سیستم های خنک کننده پیشرفته تر در ایران تولید شدند که همان بادگیرهایی هستند که امروزه در مناطق مرکزی از جمله یزد و کاشان وجود دارند.
بنجامین فرانکلین در سال 1785 اولین جرقه سیستم های تهویه مطبوع (اسپلیت) را زد، همین مسأله باعث شد تا دیگر دانشمندان شروع به آزمایشات گوناگون برای جلوه بهترین طرح کردند.
به گزارش پایگاه خبری ایران رادیاتور، در سال 1785 بنجامین فرانکلین و جان هادلی اساتید دانشگاه کمبریج یک آزمایش انجام دادند مبنی بر اینکه تبخیر مایعات فرار می تواند دمای یک شی را زیر نقطه انجام آب کاهش دهد.
بعد از این آزمایش در سال 1830، جان گوری با فشردن هوا، یخ تولید کرد و سپس با هدایت هوا روی یخ توانست فضا را خنک کند.
ویلیز کریر، پدر سیستم تهویه مطبوع در سال 1902 دستگاه دما و رطوبت را برای شرکت بوفالو فورج اختراع کرد که از بهم ریختگی پرینت رنگی 4 رنگ جلوگیری کردند.
نخستین کسی که از سیستم تهویه مطبوع در منزل خود استفاده کرد چارلز کیلبرت گیتز در سال 1914 بود که متوجه شد دستگاه های تهویه مطبوع خانگی به دلیل استفاده از آمونیاک سمی و خطرناک هستند.
اتاقک سیستم تهویه مطبوع در سال 1931 توسط شولتز و شرمن اختراع شد که مانند تهویه مطبوع پنجره ای طراحی شده بود که بعد از 8 سال این تکنولوژی وارد خودرو شد، در سال 1339 خودرو دارای آپشن تهویه توسط شرکت خودروسازی پاکارد موتور وارد بازار شد.
سیستم های تهویه مطبوع مرکزی (با کندانسور، کویل فن) در سال 1970 به شکل توسعه یافته خود رسیدند، این سیستم های توسعه یافته برای خنک کردن از فریون استفاده می کردند زمانی که مشخص شد فریون عامل مخرب لایه اوزون می باشد یک ماده شیمیایی سازگار جایگزین شد
کولر گازی اسپلیت از دو واحد مجزا ساخته می‌شود. یونیت خارجی که «کندانسینگ یونیت» نامیده می‌شود، شامل کمپرسور و کندانسور است که در خارج از ساختمان نصب می‌گردد و یونیت داخلی که واحد تبخیر (اواپراتور) در آن جای دارد در درون ساختمان جای می‌گیرد. یونیتخارجی و یونیت داخلی توسط دو لولهٔ مسی یا آلومینیومی به همدیگر مرتبط می‌شوند. لولهٔ باریکتر، مایع پرفشار را از کندانسینگ یونیت به اواپراتور منتقل می‌کند و لوله با قطر بزرگتر، گاز کم فشار را به کمپرسور منتقل می‌کند. این کولرها معمولاً دارای دستگاه کنترل از راه دور هستند.