گمان برده می شد که از اوایل قرن یازدهم میلادی کوییدیچ رواج داشته است. ساحره ای به نام گرتی کدل که در اطراف باتلاق کوییدیچ زندگی می کرده است و ظاهرا از کوییدیچ متنفر بوده است.در دفترچهء خاطرات خود از بازی کوییدیچ دیرین اطلاعاتی را در اختیار ما می گذارد. آنطور که گرتی کدل اظهار داشته است در این بازی هر تیم ۵ بازیکن داشته است. ۳ مهاجم و۲ مدافع. آنها توپ چرمی که به اصطلاح همان سرخگون امروزی است را لابلای درختان پرتاب می کردند که این کار موجب کسب امتیاز تیم پرتاب کننده می شده است. آنها ۲ سنگ را جادو می کردند که به هدف گیری بازیکنان می پرداختند و سعی در پایین انداختن آنها می کردند. در قرن دوازدهم با توجه به نامه ای که گودوین نین از یورکشایر برای پسر خالهء نروژی اش اولاف می نویسد معلوم می شود که در آن زمان دروازه بان نیز به آرایش تیمی اضافه شده است و تعداد بازی کنان هر تیم به ۶ نفر رسیده است .آنها دیگر توپ ها را به لابلای درختان پرتاب نمی کردند بلکه از شبکه هایی بر بالای تیر چوبی برای گلزنی استفاده می شده است. در آن زمان بازیکن مهاجم به نام گیرنده و توپ های باز دارنده به نام توپ های خون ریز خوانده می شدند . اما هنوز جای یکی از عوامل بازی خالی بود: گوی زرین . در سال ۱۲۶۹ میلادی باربروس براگ شکار مرغک زرین و کوییدیچ را در هم آمیخت. او گفته است که هرکس موفق به گرفتن مرغک زرین شود ۱۵۰ گالیون (۵/۱ میلیون گالیون امروزی) جایزه می گیرد. از آن پس بازیکن شکارچی <<جستجوگر>> به تیم ها اضافه شد و در آغاز هر بازی مرغک زرین را آزاد می کردند و به یاد ۱۵۰ گالیون ۱۵۰ امتیاز اضافه نصیب تیم گیرنده می شد و بازی به پایان می رسید . ولی چون در پایان هر بازی کوییدیچ یک مرغ زرین کشته می شد رفته رفته نسل این جانور روبه انقراض رفت. جادوگری به نام بومن رایت که در افسون گری فلزات بسیار ماهر و زبر دست بوده است توپ فلزی را اختراع کرد که درست هم وزن مرغک زرین واقعی بود .بال های نقره گون این توپ همچون بالهای مرغک زرین مفاصل چرخشی دارد و آن را همانند نمونهء زنده اش از دقتی بی مانند و سرعتی برق آسا در زمان تغییر مسیر برخوردار می کند. گوی زرین برخلاف مرغک زرین طوری جادو شده است که در محوطهء بازی باقی می ماند. از آن پس دیگر روندی که ۳۰۰ سال پیش از آن در باتلاق کوییدیچ آغاز شد پایان پذیرفت. کوییدیچ دیگر پا به عرصهء وجود گذاشت. در سال ۱۶۲۰ بخشی که به منطقهء گل زنی معروف است به زمین اضافه شد. در آن زمان دروازه ها توردار بود. تا سال ۱۸۸۳ دیگر استفاده از تور بر روی دروازه منسوخ شد و تیر های دروازه به شکل کنونی درآمد. زمین کوییدیچ از آن زمان تا به امروز هیچ تغییری نداشته است.
داوری کوییدیچ
داوری کوییدیچ یکی از سخت ترین کار هاست. امروزه داوران در امنیت کامل هستند اما قبل از دهه 1980 داوران توسط طلسم های بازیکنان و طرفداران تیم مورد حجوم قرار می کرفتند.
بازی کوئیدیچ
این بازی در زمین بیضی شکل انجام می شود که در سمت شمال و جنوب ان ، ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﮔﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﻔﺖ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﺗﯿﻤﺶ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﺗﻮﭘﯽ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﺳﻪ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻮﭖ ﮐﻮﺍﻓﻞ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻦ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻤﺎﻏﯽ ﭼﻮﺑﯽ ، ﺩﻭ ﺗﻮﭖ ﺁﻫﻨﯿﻦ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻼﺟﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺮﯾﻒ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ. ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻣﯿﻦ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ... ﺍﯾﻦ ﺗﻮﭖ ﺗﻮﭖ ﻃﻼﯾﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﻨﯿﭻ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮﯼ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ 150 ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﻧﺴﯿﺐ ﺗﯿﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻮﭖ ﺍﺳﻨﯿﭻ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻮﭖ ﮐﻮﺍﻓﻞ ﻫﻢ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﺣﺮﯾﻒ ﺩﻩ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ.
قوانین کلی:
این بازی از: چهار توپ، یک دروازه بان، دو مدافع، سه مهاجم، یک جست و جوگر برای هر تیم، و یک داور تشکیل شده است.
مهاجمین سعی میکنند که کوافل را به داخل یکی از سه دروازه بیندازند و گل بزنند.
مدافعین باید با چوب بلند و محکمی که در دست دارند(در گذشته از گرز و چماق استفاده میشده) به بلوجر ها ضربه بزنند و آنهارا از بازیکنان تیمشان دور کنند.
جست و جوگر باید اسنیچ طلایی را بگیرد.
زمانی که اسنیچ طلایی توسط جستوجوگر گرفته شود، بازی به پایان میرسد و آن تیم با گرفتن 150 امتیاز برنده میشود.
قوانین بازی
1. هیچ محدودیتی در ارتفاع پرواز بازیکنان با جاروی پرنده نیست.
2. هیچ بازیکنی اجازه خروج از محوطه زمین را ندارد.
3. هیچ بازی کنی در طول بازی اجازه فرود روی زمین را به جز وقت های استراحت ندارد.
• هر تیم می تواند تقاضای وقت استراحت کند ... بازی هایی که بیش از 12 ساعت به طول می انجامد تا 2 ساعت وقت استراحت دارد.
4. ضربات پنالتی بدین صورت است که یکی از مهاجمان از حلقه مرکزی زمین حرکا می کند و ضربه می زند.
• اگر قبل از رسیدن به محوطه گل زنی ضربه زده نشد بازیکن باید بایستد و وارد محوطه گل زنی نشود.
5. بازیکن می تواند کوافل را از دست حریف بقاپد.
6. در صورت مسدوم شدن مهاجمین یا جستجوگر هیچ بازیکنی جایگزین نمی شود و بازی با یک نفر کمتر ادامه می یابد.
• بازیکنان مدافع یا دروازه بان را می توان در صورت مسدومیت تعویض کرد.
7. بازیکن مجاز است چوبدستی را در بازی به همراه داشته باشد.
• هیچ بازیکنی اجازه ندارد از چوب دستی بر علیه بازیکن حریف استفاده کند.
8. بعد از اتمام پاس ها هیچ مهاجمی بجز مهاجمی که توپ کوافل را حمل می کند اجازه ورود به منطقه گل زنی را ندارد.
9. مسابقه کوییدیچ وقت قانونی ندارد و در دو صورت به پایان می رسد.
• در صورتی که جستجوگر توپ اسنیچ را بگیرد.
• در صورتی که بازی به درازا بیانجامد و مان آن از 12 ساعت تجاوز کند ، دو کاپیتان می توانند توافقی بازی را به پایان رسانند.
خطاهای کوییدیچ
1?گرفتن دم جاروی حریف برای متوقف ساختن او
برای همه بازیکنان
2?پیشروی به قصد بر خورد با بازیکن حریف برای همه بازیکنان
3?قفل کردن جاروی حریف برای همه بازیکنان
4?پرتاب بازدارنده به سوی جمعیت برای توقف بازی برای مدافعین
در بعضی موارد مدافعان برای جلوگیری از گل زدن حریف از این شیوه استفاده میکنند.
5?استفاده نابجا از آرنج برای همه بازیکنان
6?گرفتن توپ از داخل حلقه برای دروازه بان
7?تماس دست با سرخگون در هنگام عبور از حلقه حریف برای مهاجمین
مهاجم موظف است سرخگون را پرتاب کند.
8?دستکاری سرخگون برای مهاجمین
9?گرفتن گوی زرین و یا هر گونه بر خورد با آن
همه به جز جستجوگر
10?ورود بیش از یک مهاجم به منطقه گل زنی
برای مهاجمین
توپ ها: کوافل
اولین توپ کوئیدیچ، کوافل است و از همان ابتدا از چرم ساخته میشده.
کوافل امروزی، بدون درز است.
مهاجمین باید بتوانند آنرا داخل دروازه ی تیم مقابل بیندازند و دروازه بان باید بتواند از ورود آن به دروازه ها، خودداری کند.