آشنایی با ورزش ووشو (Wushu)
به مجموعه هنرهای ورزشی چینی، ووشو می‌گویند که با اصطلاح CMI هم نام برده میشود. این ورزش یکی از شناخته شده ترین و گسترده ترین ورزش‌های دنیاست و می‌توان گفت به نوعی مادر تمامی رشته‌های ورزشی است.
ورزش ووشو از دو کلمه wu و shu تشکیل شده است. کلمه wu معانی مختلفی دارد. در زبان چینی، wu به دو صورت نوشته میشود؛ zhi به معنای دست کشیدن و Ge به معنای یک نوع سلاح جنگی. بطور کل معنای لغوی آن، دست کشیدن از جنگ و روی آوردن به صلح قلمداد میشود.
از نگاه دیگر، این کلمه می‌تواند معانی دیگری نظیر جنگ، مبارزه، زد و خورد، تمرین و حرکات موزون هم داشته باشد.
ووشو یکی از ورزش‌های رزمی و زیرمجموعه ورزش کونگ فو است؛ البته تفاوت‌هایی با کونگ فو دارد. کونگ فو هنوز بر سبک و سیاق سنتی و قدیمی خود باقی مانده است، ولی در ورزش و سبکهای ووشو تغییراتی به وجود آمده است. برای مثال به ورزش ووشو حرکاتی مانند دویدن و راه رفتن روی دیوار، وارو زدن، پروانه چرخشی و چرخش ۷۲۰ درجه‌ای هنگام اجرای حرکت تورنادو اضافه شده است ولی فلسفه کلی آن در چند هزار سال ثابت مانده است.
تاریخچه
ورزش ووشو از کشور چین آغاز شد به طوری که قدمت آن به سالیان درازی حدود ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد. طی درمان مردم برای مقابله با امراض و افزایش طول عمر و نیز آموزش فنون نظامی به افراد، رفته رفته ورزشی به نام ووشو را به وجود آورد. کلاس‌های ووشو بعد از انقلاب کمونیستی چین برپا شدند و دولت کمربند و فنون جدیدی را به سبکهای ووشو و تمرینات قبلی آن افزود و آن را به عنوان ورزش ملی چین به همگان معرفی کرد. امروزه این ورزش به عنوان یکی از ورزش‌های بین المللی و فراگیر در سطح دنیا وجود دارد و فدراسیون بین المللی ووشو (IWF) بر آن نظارت می‌کند.
مسابقات جهانی ورزش ووشو
مسابقات بین المللی ورزش ووشو، هر دو سال یکبار برپا میشوند و ووشوکاران از سراسر جهان برای شرکت در آن اعلام آمادگی می‌کنند. تا سال ۲۰۱۱ ورزش ووشو جایی در مسابقات المپیک، حتی بخش نمایشی آن نداشت؛ چرا که تصور کمیته بر این بود که این ورزش غیرعلمی است و اساس آن کاملا فلسفی می‌باشد. اما سرانجام در سال ۲۰۱۱ این ورزش نیز جزو ۸ ورزش ذخیره‌ای شد که در صورتی که ورزش کشتی از مسابقات المپیک حذف می‌شد، می‌توانستند جایگزین آن در مسابقات المپیک سال ۲۰۲۰ شوند. در نهایت نیز در سال ۲۰۲۰ ورزش ووشو به صورت رسمی از میان ورزش‌های کاراته، اسکیت، سافت بال، بیسبال، صخره نوردی، اسکواش و موج سواری، به مسابقات المپیک راه پیدا کرد. امروزه مسابقات این ورزش در دو قسمت ساندا (مبارزه آزاد بر روی سکو) و تالو (اجرای فرم) برگزار میشود. معمولا این مسابقات در بخش اجرای فرم که همان تالو می‌باشد، به اجرای حرکات سنتی نظیر شکستن اجسام سخت، فرم‌های با سلاح و بی سلاح می‌پردازند که بیشتر جنبه رکورد شکنی دارند.
کمربند در ووشو
فدراسیون جهانی ووشو، کمربندهای این ورزش را به ترتیبی که در زیر می‌گوییم نام گذاری کرده است:
⦁ سفید
⦁ زرد
⦁ نارنجی
⦁ سبز
⦁ آبی
⦁ بنفش
⦁ قهوه‌ای
⦁ قرمز
⦁ مشکی
⦁ مشکی دان ۱
⦁ مشکی دان ۲
⦁ مشکی دان ۳
⦁ مشکی دان ۴
⦁ مشکی دان ۵
⦁ مشکی دان ۶
⦁ مشکی دان ۷
⦁ مشکی دان ۸
⦁ مشکی دان ۹
سبکهای ووشو
ووشو سبکهای متفاوتی دارد که از نظر قواعد، تکنیک‌ها و تمرینات با یکدیگر متفاوت هستند. این تفاوت اثر خود را در شیوه مبارزات هم گذاشته و از آن نظر هم سبکهای مختلف ووشو را از یکدیگر متمایز می‌سازد. سبکهای ابتدایی ورزش ووشو به پریدن با کمر صاف، بازوهای بلند و تغییر پوزیشن از حالت کمر خم به کمر صاف را شامل میشوند. سبکهای ووشو، به طور کلی به سه سبک اصلی تقسیم میشوند که شامل سبک تای چی، چانگ چوان و نان چوان هستند. در ادامه این مقاله از اسپدان در مورد سبکهای ووشو بیشتر توضیح خواهیم داد.
سبک ووشوی تای چی
چیزی که این سبک بر آن تاکید ویژه‌ای دارد تقویت بدن هم از بعد جسمی و هم از بعد روحی است. پایه این سبک ووشو انرژی "چی" می‌باشد و در آن تمریناتی همراه با تنفس درست و اصولی انجام میشود که سبب تعدیل انرژی در بدن میشود. هم چنین تنفس درست، سبب تهویه درست سیستم تنفسی و در دست قرار گرفتن انرژی پاک و تازه میشود.
سبک ووشوی چانگ چوان
از نظر لغوی چانگ چوان به معنای مشت بلند تعریف میشود. این سبک ووشو، تلفیقی از سبکهای شمالی کونگ فو است و از حرکاتی استفاده میشود که در آن‌ها دست و پاهای فرد کشیده هستند و همراه حرکات ظریف و زیبای آکروباتیک اجرا میشوند.
سبک ووشوی نان چوان
این سبک ووشو بر خلاف سبک قبلی، تلفیقی از سبکهای جنوبی کونگ فو می‌باشد و شامل حرکاتی است که باید با سرعت زیادی اجرا شوند و یک حالت انفجاری دارند. برای درگیری‌های نزدیک، این سبک می‌تواند مفید باشد.
حرکات ووشو
یک مسئله‌ای که در تمام سبکهای ووشو برای ووشوکار اهمیت دارد و ملاک قرار می‌گیرد، قدرت ماکزیمم است که فرد در مقابل مقاومت ماکزیمم بدن خود تمرین انجام می‌دهد. برای دستیابی به این قدرت ورزشکار باید تمرینات خود را مرتب و به درستی انجام دهد و شدت سختی آن را از کم به زیاد تغییر دهد. برای اینکه فرد بتواند به این هدف دست یابد باید حرکات خود را با سرعت زیادی انجام دهد. از جمله حرکاتی که یک ووشو کار مبتدی باید بلد باشد شامل ایستادن اسب، ایستادن قوسی، ایستادن راحت، پرش از پهلو، پرش تند و نیز تمرینات مربوط به انگشتان هستند.
سخن پایانی
ما سعی کردیم این ورزش را به صورت خلاصه و مفید به شما معرفی کنیم. ضمن امیدواری جهت مفید بودن آن، باید این نکته را به یاد داشته باشید که صبر در این ورزش جایگاه بالایی دارد که همین سبب تربیت روحی افراد میشود و ذهن آن‌ها را حتی برای زندگی روزمره هم پرورش می‌دهد. پس اگر بخواهید ره صد ساله را یک شبه بروید هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی دچار آسیب می‌شوید.